Afgelopen weken heb ik een klein zand-projectje gedaan bij de achterburen, de kleuteropvang van Efra:m. In Nederland zijn we behoorlijk verwend met schjoolplein speelgoed en mooie speeltoestellen dat is afgestemd op de leeftijd van kinderen. Schoolpleinen zijn uitdagend en worden vaak goed beheerd.
In Albanië is dat lang niet vanzelfsprekend. Het plein van de kleuterschool is niet betegeld, maar heeft meer wat weg van een weiland. Er staan enkele speeltoestellen. Bij de glijbaan ontbreken er een paar traptreden en van de draaimolen ontbreken de zitjes. De drie schommels doen het wel goed. Verder is er nog een betonnen gat met een verrotte plank eroverheen en ligt er een kapotte fles / glas in de tuin. Onlangs is het kniehoge gras gemaaid, waardoor de leerkrachten op de bankjes konden zitten en de rubberen banden weer bespeeld konden worden.
Ideeën
Nu hadden we het idee om wat uitdagend speelgoed te regelen en te geven aan de kleuterschool, maar het zal niet de eerste keer zijn dat de medewerkers de donatie in eigen zak steken. Dus een leuk idee, maar daar blijft het bij. Een nieuw idee werd geboren door drie bestaande rondjes van autobanden uit te graven en te vullen met speelzand, zodat de kinderen in de zandbak kunnen spelen.
Ownership
Een leuk idee en wij wilden het zand wel betalen en doneren. Toch vind ik dat de kleuterschool ook een bijdrage mocht leveren. Immers als zij ook een bijdrage leveren is de zandbak meer van hun zelf. ‘Ownership’ heet dat in ontwikkelingswerk-jargon, de sleutel vaak tot een geschikt project. We spraken af dat zij ‘gravers’ zouden regelen. Ik dacht aan een paar vaders die werden opgetrommeld, maar omdat het een staatskeuterschool is, werden er staatsgroenbeheerders geworven.
Luiheid
De gravers zouden om 10:00 uur beginnen en toen ik een half uurtje later even kwam kijken, stond er alleen een kruiwagen en een schep. De mannen hadden wat gegraven, maar waren nergens te bekennen. Ik besloot maar alvast zelf wat te graven en na een half uurtje kwamen ze aangesukkeld. De ene groef en de ander kruidde het zand naar een hoop. Ze kregen in 
ieder geval genoeg rust. Na vijf kruiwagens vonden ze het tijd voor een pauze en gingen lekker roken en kletsen.
Mijn harde-werkers mentaliteit had het zwaar te verduren. Wat zij met z’n tweeën deden, kon ik in mijn eentje doen. In vier uur tijd hadden ze twee van de drie cirkels uitgegraven. Een prestatie van formaat om dat zo langzaam te kunnen doen. Chapeau. Zij hadden de dag van hun leven, geld verdienen, zonder je uit te sloven. Ik leerde wat van de Algemene Albanese werkmentaliteit.
De directrice probeerde nog twee andere ‘graaftenaren’ te regelen, maar kreeg dat niet voor elkaar. Ik besloot een week later om zelf maar een uurtje te graven en de derde kuil uit te diepen.
Zand levering
Ik bestelde 2 m3 school rivierzand voor de drie kuilen. Hulp krijgen van andere gravers zat er niet meer in. Nadrukkelijk had ik de plaats en tijd aangegeven. Ik wilde om acht uur beginnen, zodat het ik de hitte kon ontwijken door vroeg te werken. De zandwagen reed langs, maar dropte ergens anders zand. Een telefoontje later en een uur later dan gepland werd het zand in twee vrachten gebracht. Nadat ik lief uitlegde dat ik een andere tijd in gedachte had, en een uur had gewacht bood hij zijn excuses aan. We zeggen regelmatig tegen elkaar: ‘Albanië is half Afrika’.
Voor de kinderen
Een uurtje later lag het zand erin. De schoolwerksters hielpen nog mee met de laatste loodjes speelzand. In de pauze vonden de kinderen het erg interessant en speelden allemaal in dezelfde zandbak. Een mooi gezicht waar je het voor doet.
Nu maar hopen dat er weinig katten in schijten en de zandbak schoongehouden worden. Waarschijnlijk doneren we nog wat schepjes en vormpjes, waarop we dan de naam van de kleuterschool schrijven, zodat ze niet per ongeluk in de zakken verdwijnen.
