Vorige week is mijn (Fran(iens) opa overleden. Hij is de eerste van mijn opa’s en oma’s die is gestorven. Al een aantal jaren ging het steeds minder goed met hem. Eerst vergat hij kleine dingen, daarna werden die kleine dingen steeds groter. Tot het moment dat opa zijn achterkleinkinderen, kleinkinderen en vervolgens zijn eigen kinderen niet meer herkende. Zijn gezondheid werd slechter en hij kon zichzelf niet goed meer verzorgen. Ook voor mijn oma werd dit op een gegeven moment te zwaar. Opa verhuisde naar een verzorgingshuis, waar goed voor hem werd gezorgd.
In december vorig jaar, hebben wij al gezin afscheid genomen van opa. We wisten dat de kans bestond dat dit de laatste keer kon zijn dat we elkaar in levende lijve zouden zien. Tranen met tuiten hebben we gehuild, toen we hem gedag zwaaiden.
Toen ik in september een paar dagen in Nederland was, ben ik bij mijn opa geweest. Hij herkende mij niet, maar toen de verpleegster zei dat zijn kleindochter uit Albanië er was, riep hij: Goed zo!! Ik zag dat hij magerder was geworden. Toen we afscheid namen, wist ik dat wij in januari weer naar Nederland zouden komen voor de trouwerij van mijn jongste broertje. Ik dacht dat ik hem dan nog wel zou zien…
Vorige week ging het ineens slecht met hem; buikgriep, longontsteking… Op 7 december is hij gestorven. Hij heeft nog mee kunnen zingen met het: Ere zij God. Dat lied kende hij nog.
Op de begrafenis hebben mijn zussen en ik (als oudste kleinkinderen) een aantal herinneringen opgenoemd. Mijn herinneringen werden voorgelezen, omdat ik er zelf niet bij was.
“Ik heb veel herinneringen aan opa en wil er graag vijf noemen:
- Mijn eerste herinneringen aan opa, beginnen bij opa met een enorme filmcamera op zijn schouder. Hij heeft ons vele uren gefilmd. Een heel mooi cadeau voor ons nu nog! Zelf staat opa er bijna nooit op, iets wat wel bij hem paste.
- Met opa naar de ‘eerbiedige-boekjes-winkel’ (Blijmare) of naar Jamin met rammelende muntjes in zijn broekzak. Altijd wel geld voor een kleinigheidje.
- Na de lunch deed opa vaak een dutje op de bank. Ik vond het heel leuk om dan met kranten een hutje voor hem te maken, dan kon hij lekker slapen.
- Vervolgens mocht ik zijn haren kammen met het kammetje dat hij altijd in zijn borstzakje droeg.
- Opa en oma gaven mij geld mee naar Afrika, waar ik drie keer ben geweest. Dat geld bij elkaar is uiteindelijk genoeg geweest om een huisje mee te bouwen voor een heel gezin! Opa en oma: altijd gul!”
Wat is het kostbaar om familie te hebben, ook al zijn ze nu wat verder weg. Voor iedereen: geniet van je familie nu je ze nog hebt!!
