We hebben onlangs de jaarfotoboeken uit Nederland ontvangen en dan is er in één jaar tijd veel gebeurd. Sinds 1 april wonen we 1 jaar in Shkodër en voelen ons op onze plek. Toch is het soms best een zoektocht…

Persoonlijke waarden
Die zoektocht heeft te maken dat we als Nederlands gezin in een andere cultuur wonen. Vaak is het zoeken naar een balans tussen je eigen cultuur en in ons geval de Albanese cultuur. Als je werkt doe je dat met een bepaalde overtuiging. Bijvoorbeeld: ‘Als je iets begint, dan maak je het af.’ of ‘als je iets doet, doe je het goed.’. Maar in een andere cultuur is jouw persoonlijke waarde vaak geen gemeenschappelijke.

Tijd tikt door
Maar ook ‘Hoe ga je om met tijd?’ Daarbij komt er weer een waarde om de hoek kijken: ‘Tijd = geld’. Elke vertraging kost geld en kan je minder omzet maken. Maar ook dat als je dingen uitstelt, kost dat extra (vaak negatieve) energie. De praktijk leert dat we een operatie van een jongetje al bijna één jaar op de planning hebben staan, maar de operatie is volgende week gepland! (of die ook doorgaat is een tweede). Ook het verkrijgen van een belastingnummer heeft ruim een half jaar in beslag genomen, vaak door uitstel, terwijl het twee weken werk was.

Ongeduldig en effectiviteit
Van nature ben ik ongeduldig. Ik leer om geduld te hebben en in plaats van een maand kan het twee maanden duren, maar dat het soms ruim een half jaar duurt, met een vage reden, dat vind ik moeilijk te verkopen. Mede omdat één van mijn kernwaarden ‘effectiviteit’ is. Voor zover mogelijk probeer ik toch effectief te zijn, ook al is het in een lagere versnelling. Ik wil me niet laten ontmoedigen en ga door met dingen die wel lopen en blijf zachtjes pushen hoe de langzame processen gaan.

Bewaren