Terwijl we naar het centrum rijden zie ik hem lopen, de meneer die een kruk gebruikt als stok. Een bijzonder tafereel, hij houdt em ook wel bijzonder vast. Misschien is hij vroeger wel soldaat geweest en denkt hij dat de stok zijn geweer is.
Later komt hij ook nog langs onze soep-fruit-sandwich-tafeltje en krijgt eten aangeboden. Ik maak een foto van de situatie en leg uit dat de stok een handvat heeft om zijn arm te ondersteunen. Aha, er gaat een wereld voor hem open.
Heftige discussie
Een paar minuten later staat er een groep Roma om het tafeltje heen. Vijf moeders met hun twaalf kinderen. De vijftig broodjes gezond zijn populair. Maar moet je aan een baby, peuter, kleuter een broodje gezond geven of is dit product meer voor volwassenen? De moeders raken in discussie met mijn collega die ‘nee’ verkoopt aan de kleintjes en na een woordenwisseling later toch een broodje gezond geeft aan de kindertjes. Rechtlijnig zijn is belangrijk bij deze doelgroep, maar ook lastig. De sfeer was niet echt leuk en ben blij als ze aan het smikkelen zijn ergens verderop.
Simpel streepje
Ik bedenk dat een streepje op de muur kan helpen als maatstaf. Ben je kleiner dan het streepje op de muur, dan krijg je een paar sneetjes brood. Ben je groter dan het streepje dan krijg je een overheerlijk broodje gezond. Ook het maken van een rijtje helpt om het wat geordender te verlopen als er ineens een groep mensen om het tafeltje met fruit en soep staat.
Dit zijn zomaar wat perikelen die je tegenkomt als je goed doet en zo’n zestig mensen helpt waaronder 29 kinderen. Volgende week delen we weer voedsel uit, maar met een duidelijke streep als richtlijn op de muur.
