Ik zat fout, he-le-maal fout. Gisteravond rond 22:00 haalde ik al mijn gereedschap op bij de UP bar. Ik parkeerde de auto tegen de rijrichting in. Reed in een straat waar een verbodsbod op dat tijdstip was en parkeerde terwijl je er niet mocht parkeren. Laat me het uitleggen…
Late melding
Rond 21:00 uur hoorde ik dat al mijn gereedschap weg moest, zodat een schoonmaakbedrijf de volgende ochtend vroeg aan de slag kon. Urgent dus. Ik had geen zin om ’s ochtends vroeg op zaterdag eruit te gaan, dus besloten we ‘even’ de spullen met de auto op te halen.
Weinig verkeer
Voordeel was dat het heel rustig was op straat en we geen ander verkeer hinderden. Het cafe ligt aan een eenrichtingsverkeersweg, waar je aan beide kanten niet mag parkeren en op bepaalde gedeelten van de dag niet doorheen mag rijden. Dat staat op de verkeersborden. Dat weet ik, maar tien minuutjes laden en lossen is toch geen probleem op dit tijdstip, dacht ik.
Over z’n hart strijken
Terwijl we nog maar net geparkeerd waren, kwam er al een politieauto langs rijden. Dat we niet mochten parkeren hier. De politieman begon ook al over het innemen van het rijbewijs… Na een korte babbel, streek oom agent over zijn hart en begreep dat we materialen in moesten laten. Nou ja ‘even’, Het was een auto vol met planken en gereedschap.
Een heterdaadje
Een kwartier later was de auto volgeladen. Omdat er een balk van vier meter in moest, lieten we de klep open staan. Op het moment dat we de eenrichtingsstraat verlieten, kwam er een andere politieauto aan, die mij op ‘heterdaad’ betrapte. Tegen het verkeer in, open achterklep, op een tijdstip waarop je niet in de straat mag rijden. We hadden wel de gordels om en de lichten aan…
Onwetend onverzekerd
Terwijl ze de autodocumenten controleerden kwamen ze er ook nog achter dat mijn verzekering al sinds april 2017 niet meer geldig was… Ai. Ik reed dus al ruim acht maanden onwetend onverzekerend rond. We schoot wat schietgebedjes af en kreeg hulp van de buurtsupermarkt mevrouw waar ik altijd mijn boodschapjes doe. Argumenten als ‘ we bij de evangelische kerk hoorden’ en ‘ hij helpt arme mensen’ en we woord ‘missionaris’ bleek na verloop van tijd te werken. Na tien minuten kon ik doorrijden, gelukkig zonder boete, maar met een waarschuwing. En een uitnodiging aan de oom agenten om in de bar een kopje koffie te komen drinken, ik betaal. Het liep met een sisser af…
Verkeersstress
Het verkeer in Albanie ervaren we als stressvol. Straatje keren midden op de straat, parkeren op de fietspaden, je deur opengooien en oversteken zonder te kijken. Constant moet je op je hoede zijn. Als we vijf minuten met de auto rijden hebben we al vijf incidenten gehad, waarop je als automobilist moet anticiperen. Ook al fietser ben je behoorlijk kwetsbaar. We zien dan ook regelmatig ongelukken, soms voor onze neus gebeuren…
