Wakker worden aan het strand met Elias naast me. Een dip in de zee en een ontbijtje met marshmallows, brood, wortel, appel en een geroosterd worstje is het begin van een nieuwe dag. Kamperen met zoonlief is een van de dingen die ik gisteren deed.

Thuis gekomen, waren er vrienden uit Tirana op bezoek. Hun drie zonen en onze vier vermaakten zich prima in en rond het huis en er werd heel wat afgeschoten, gelachen en soms ook gehuild. We deelden ons leven, luisterden en bemoedigden elkaar.

Met hen zwommen we voor de laatste keer in de rivier de Kir. Een prachtig stukje natuur, waar je door een kloof kan zwemmen en van rotsen kan springen. De moeders kletsen samen aan de rand van het water. De vaders spetterden met de jongens erop los.

Met een laatste salto nam ik afscheid van de trampoline die met de vrienden meeging naar Tirana. Wat hebben de jongens (en vaders) er veel plezier van gehad, maar ook herrie op gemaakt. Sorry buren…

’s avonds werd er nog een potje voetbal georganiseerd, tussen onze kerk en een andere gemeente. Al ruim een jaar had ik niet gespeeld, maar het was waardevol om op deze manier afscheid te nemen van een aantal mensen en je bij 26 graden om rond 22:00 uur in het zweet te werken. Eindstand 6-6. Rond middernacht klom ik moe maar zeker voldaan en dankbaar m’n bedje in.

Op naar morgen, opnieuw een volle dag!