papa-carrière

Gisteren had ik een hoogtepunt in mijn carrière als vader. Mijn uitgestippelde strategie werkte waardoor ik me een trotse vader voel. Niemand anders had deze taak dan ook kunnen verrichten dan de rechtmatige vader.
Wat is er dan gebeurd?

Het begon vorig jaar bij het aanschaffen van een loopfiets. We stalen de show op de camping en ik was beretrots. In de winter hadden we er nog een kleine lampjes gemonteerd zodat Josia goed zichtbaar was. In het najaar had ik Franciens oude fietsje helemaal uit elkaar gehaald gespoten en weer in elkaar gezet. Een mooi resultaat, maar het was te hoog gegrepen. De fiets was nog een slag te groot, meneer kon niet bij de trappers.

En vorige week was het zover. Via marktplaats hadden we een kleinere fiets op de kop getikt. De strategie was dat hij zou fietsen zonder zijwieltjes. Het was mooi weer en onder papa’s begeleiding oefenden we dagelijks. Binnen een week kon hij gewoon fietsen. Alleen met de opstart heeft hij nog een zetje nodig.

Ik ben apetrots dat mijn zoon kan fietsen, zonder zijwieltjes te gebruiken.