Gisteren keken we naar de documentaire over slachtoffers van pooiers. Pooiers (loverboys) geven invulling aan de latente behoefte die alle mensen hebben; de mens wil gewaardeerd worden om wie hij is. Meisjes die (te) weinig waardering krijgen worden onzeker en vinden al snel een compliment bijzonder. Maar als iemand dat geeft met de verkeerde bedoelingen kan hij een weerloos meisje zo om zijn vinger winden, met alle gevolgen van dien.
Vandaag hadden we vier jongedames uit de gemeente die gedoopt werden. Wat me trof was dat ze geruime tijd in een grijs gebied leefden en niet wilden kiezen tussen zwart of wit. Ze moesten én wilden kiezen. Eén had twee maskers; De één waarbij ze ingevingen kreeg waarbij ze zich mislukt en lelijk vond. De andere was dat ze wist dat ze voor God mooi en geliefd was. Natuurlijke hunkering naar waardering zit in de mens, maar God geeft daar zelf in de Bijbel ook invulling aan.
Op het geboortekaartje hebben we de waardering van God voor het Joodse volk , ook wel Efraïm genoemd, benoemd. Jeremia 31:20 verwoordt het prachtig: Is Efraïm niet mijn geliefde zoon, is hij niet mijn oogappel? Telkens als Ik je naam noem, denk ik met tederheid aan je, met diepe ontroering en Ik wil je helpen. Neem dat van Mij aan. In plaats van Israël kun je je eigen naam invullen, zoals Herman Boon deed in de serie Catherine zoekt God. Prachtig zoals God invulling geeft aan menselijke hunkering naar waardering.
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=cPXHb1_4B3g]
