Ode aan oma

Woensdagochtend is mijn oma in haar slaap overleden op 89-jarige leeftijd. Hoewel we het een klein beetje aan zagen komen is het toch nog onverwachts en definitief. De familie icoon is niet meer hier, maar Leeft verder in de Hemel. Enkele dierbare herinneringen die ik heb aan oma PH:

Toen ze nog in Drachten woonde, ik was toen 6-9 jaar, heb ik een aantal keer bij haar gelogeerd. Het spelen in het grote huis, het chique dineren, het voetballen in de tuin en de glazen flessen cola cola zijn warme herinneringen.

Tien jaar geleden verhuisde ze naar Amersfoort. Daar hebben Fran(ien ik nog wel eens gedineerd en het was er gezellig. Ze kon uitstekend vertellen met de nodige humor en vaste uitspraken:
“Ik wil geen man, maar wel een auto met chauffeur.”

De laatste jaren was ze dementerend en woonde ze in een verzorgingshuis. Ze zat ‘in de wachtkamer van de hemel’. Ze vertelde vaak dezelfde dingen en plaagde regelmatig de zusters. Volgens haar zelf was ze ‘geestig’. Wat me bij blijft is als we vroegen om te bidden. Dan bad ze het vuur uit de hemel, waren haar woorden krachtig en voelde je Gods aanwezigheid. Dan was de dementie er even niet.

Ik heb haar het laatste gezien op het kerstdiner van het verzorgingstehuis. Flor:an, oma en ik mochten met haar dineren. Van onze tafel kwamen de hardste lachsalvo’s omdat we pret hadden. De laatste gang hebben we op de kamer genuttigd en kreeg ze extra zuurstof toegediend. We hebben nog samen Bijbel gelezen en ze heeft ons gezegend. We hebben haar in bed gelegd, een nachtzoen gegeven en welterusten gewenst.

Hoewel we haar gaan missen is het goed zo. Met haar overlijden, verdwijnt er een geslacht. Haar twee broers waren al eerder overleden. Ze was 30 jaar single, 30 jaar getrouwd en 27 jaar weduwe. Binnenkort wordt ze begraven in Houten.

Prediker 3 : 1, 4,5a

Er is een tijd om te baren

en een tijd om te sterven,
Er is een tijd om te huilen

en een tijd om te lachen,

een tijd om te rouwen