Wauw, toen ik laatst het acht uur journaal bekeek, zag ik een item over de vrijgevigste president ter wereld: Jose Mujica uit Uruquay, wat een bijzondere man. De president doneert negentig procent (!) van zijn salaris aan goede doelen. “Ik heb het niet nodig. Mijn vrouw heeft ook een prima inkomen, het is gewoon te veel. Anderen kunnen het geld goed gebruiken en daarom geef ik het weg.”
Hij woont niet in een paleis, maar buiten op een krappe boerderij terwijl er een presidentieel paleis tot zijn beschikking is. Hij vindt dat hij niet arm is en ergert zich aan een titel zoals het NOS hem noemt: De ‘armste’ president ter wereld. Daarover zegt hij: “Ik ben niet arm, ik leef sober. Dat is iets anders. Mijn definitie van armoede is die van Seneca: ‘mensen die veel nodig hebben zijn arm, want zij hebben nooit genoeg.'”
Het bijzondere is dat Uruquay niet vaak in het nieuws is, maar Zijne Koninklijke Hoogheid José steeds vaker buitenlandse journalisten op zijn erf krijgt en daarmee Uruguay op de kaart zet. Hij is anders, door zijn veertien jarige gevangenisstraf als ‘linkse rakker’, draagt geen stropdassen, leeft sober, geeft veel weg, maakt eigengemaakte tomatensaus, heeft een hond met drie poten, maar ook omdat hij de drugswetgeving legaliseerde.
