brieven schrijven naar het thuisfront
brieven schrijven naar het thuisfront

Sommige mensen zie je niet vaak, maar als je elkaar ziet en lijkt het alsof je elkaar gisteren nog hebt gesproken. Je ervaart een klik. Andere mensen die je veel vaker tegenkomt op gezette tijden heb je veel minder het klik-gevoel. Het gesprek loopt moeizaam of blijft oppervlakkig.

Vandaag had ik zo’n klik-moment. Via FB kwam ik in contact met een reisvriendin vriendin van vroeger. Na mijn eerste hulpreis als 17-jarig broekie naar Roemenië bleven we in contact en logeerde ik een aantal keer bij haar en haar ouders. Het was een gezellige tijd, we hadden goede gesprekken, ik paste me aan het gezin aan maar we verloren elkaar uit het oog.

Nu ontmoette ik haar en haar ouders opnieuw, ruim tien jaar na ons contact. Het klikte, het was leuk om oude Roemenië verhalen uit de doos te halen bijvoorbeeld over de dode koe die stroomopwaarts lag in de rivier waarin wij baden / zwommen, er werden goede vragen gesteld: Hoe dynamisch is jullie relatie?! en we hadden het over de pelgrimstocht naar Santiago de Compostella. Het was een ontspannen setting met tien kids over de vloer een potje schaak tussendoor en de huiskapster die haar ding deed.

Wat dat dan precies die klik precies is is moeilijk te omschrijven, maar de klik was er zeker wel 😉

Reageren