Gisteren heb ik nog een stapel schrootjes uit een container gevist. Voor de een is dit afval, voor mij is het een grondstof, waar je weer meubeltjes van kan maken. Het heeft juist een kick om afval op te waarderen. Onlangs hoorde ik voor het eerst van de Ladder van Lansink. Deze politicus ontwierp een standaardmodel voor afvalbeheer.
De ‘Ladder van Lansink’ onderscheidt vier vormen van omgaan met afval. Preventie heeft de hoogste prioriteit, gevolgd door (een zo hoogwaardig mogelijk) hergebruik. Als dit niet mogelijk is, moet gestreefd worden naar verbranding van afval, bij voorkeur met energie-opwekking. De minst gewenste oplossingen zijn storten en lozen.
Met deze ladder kan je geld verdienen, door het één level omhoog te krijgen. Een oud apparaat kan je weggooien, bij het grof vuil. Je kan deze ook brengen bij een inleverpunt, je kan em ook zelf ontmantelen en de grondstoffen sorteren, door bijvoorbeeld het koper uit de electra-draden te halen en dit zelf in te leveren. Zeker interessant.
Preventie: kwantitatieve en kwalitatieve preventie
Het ontstaan van afvalstoffen wordt voorkomen of beperkt. Bij het vervaardigen van stoffen, preparaten of andere producten wordt gebruikgemaakt van stoffen en materialen die na gebruik van het product geen of zo min mogelijk nadelige gevolgen voor het milieu veroorzaken.
Hergebruik: nuttige toepassing door producthergebruik
Stoffen, preparaten, of andere producten worden na gebruik als zodanig opnieuw gebruikt.
Recycling: nuttige toepassing door materiaal hergebruik
Stoffen en materialen waaruit een product bestaat worden na gebruik van het product opnieuw gebruikt.
Energie: nuttige toepassing als brandstof
Afvalstoffen worden toegepast met een hoofdgebruik als brandstof of voor een andere wijze van energieopwekking.
Verbranden: verbranden als vorm van verwijdering
Afvalstoffen worden verwijderd door deze te verbranden volgens wettelijke richtlijnen.
Storten
Afvalstoffen worden gestort.
