Laatst dronk ik bij m’n ex een kopje koffie. Zo’n twintig jaar geleden hadden wij wel drie (!) dagen verkering en tijdens het ontspannen gesprek haalden we ouwe koeien uit de sloot. Eén van de koeien was dat wij door vrienden in een sloot werden gegooid. Een memorabel moment omdat we toen apart van elkaar geslaagd waren voor de MAVO-opleding. Dat moment herinnerde we ons beter dan ons gezamenlijke examenfeestje.

Gisteren was vriend Daniël geslaagd voor zijn Master of Business Administration. Dat vierde hij groots met een 3-liter fles champagne die al een jaar op dit moment stond te wachten. Zijn twee-jarige opleiding liep uit en had veel van hem gevraagd, maar ook van zijn gezin. Hij was opgelucht en heel blij dat hij de schooldeur achter zicht dicht kon doen en dit moment markeerde met een toast en een vlag-met-tas.

Maar die vlag-met-tas (of was het een beatycase) en champagne waren wat magertjes vond ik. Na zijn korte speech en dronk greep ik het woord en sprak met name buren uit de nieuwbouwwijk in Harderwijk en andere genodigde vrienden toe. Want het was weer eens zover: Ik had een idee!

“Lieve vrienden van Daniël. We zijn blij met de familie B. dat hij zijn diploma, na iets langer dan twee jaar, heeft gehaald. Dat vieren we met een glaasje champage en een lullig vlag-met-tas-symbool. Maar ik heb het gevoel dat we in deze nieuwbouwwijk een nieuwe traditie moeten creëren. Daniël en ik houden wel van een stuntje hier of daar rondom huwelijken om momorabele momenten te creëren. Bijvoorbeeld over de haan in de tuin, een auto in de krappe achtertuin hijsen of een schaap op het balkon. Daarom wil ik ook de gelegenheid aangrijpen om voor jullie gezellige en hechte Waterfront-buurt een nieuwe traditie te crëeren door geslaagden in het nabij gelegen kanaal te jonassen. Om echt het punt te markeren, een nieuwe traditie in te voeren en geschiedenis te schrijven.”

En zo geschiedde. De sieraden gingen af. De schoenen uit. Het feestende publiek zocht een mooi plekje op de kade en met vier man sterk jonasten we het feestvarken met een luide plons in ‘de Lelyhaven’.

Na zijn vreugdekreet uit het water gaf ik het feestvarken een natte big hug. Een oude traditie werd nieuw leven ingeblazen.